Wtorek 4. Tygodnia Wielkiego Postu

    Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz stać się zdrowym?» (J 5,5-6).

    Sparaliżowany człowiek w miejscu uzdrowień. Jezus widzi go, podchodzi i zadaje pytanie, które wydaje się całkowicie niepotrzebne: Czy chcesz stać się zdrowym? Po co pytać o to człowieka, który czeka na cud? 

    Jezus pyta go jednak, bo człowiek ten już stracił nadzieję: nie mam człowieka... Celem pytania jest obudzenie nadziei i wiary chorego. Dopiero potem nakazuje mu wziąć nosze i iść. 

    I w tym momencie na scenie pojawiają się ci, którzy pilnują przestrzegania Prawa. Jest szabat, nie wolno! 

    A kiedy dowiedzieli się, kto dokonał uzdrowienia i nakazał nieść nosze, występują przeciw Jezusowi. Dla Jezusa to człowiek zajmuje pierwsze miejsce, jest ważniejszy od Prawa. 

    Musimy się wciąż uczyć od Jezusa żyć duchem, a nie literą Prawa. A tym duchem jest Miłość. 

1. Czy potrafię budzić w innych nadzieję?