Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego”? A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków” (Mt 16,13-14).
W Liście do Rzymian, którego fragmentu wysłuchaliśmy w drugim czytaniu, św. Paweł podkreśla bardzo ważny wymiar naszej wiedzy o Bogu: fakt, że prawie nic o Nim nie wiemy. Jest tak ogromny, tak wielki, że Jego rzeczywistość umyka naszemu rozumowi i zmysłom. Kiedy więc mówimy Bóg, prawie nie wiemy, co mamy na myśli.
Ewangelia jest punktem zwrotnym w drodze Jezusa. Głoszenie Królestwa Bożego Izraelowi nie zostało przyjęte zgodnie z oczekiwaniami. Wyjaśnia to poglądy ludzi na temat tożsamości Syna Człowieczego.
Jeżeli Jezus jest tylko jednym z proroków, kolejnym prorokiem, oznacza to, że Królestwo Boże jeszcze się nie rozpoczęło, że wciąż trzeba czekać na innego.
Ludzie, których opinie gromadzą uczniowie, rozumieją Jezusa w tradycyjnych kategoriach religijnych, ale nie potrafią dostrzec nowości, którą On przynosi w swoim przesłaniu, nie potrafią dostrzec, że to w Nim spełniają się zapowiedzi proroków. I pada drugie pytanie: a wy za kogo Mnie uważacie?; jakby Jezus chciał sprawdzić pośród swoich najbliższych, czy i oni niczego nowego nie dostrzegają.
Czy potrafię zobaczyć nowość Ewangelii i nowość Chrystusa?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz