Kiedy zwracamy się do Boga z prośbą, raczej nie jest pierwszą sprawą prośba o Ducha Świętego. Przychodzi do głowy tyle różnych spraw i problemów, o które chcemy prosić. To ludzkie, że tak się dzieje. Ale ważne jest, byśmy pamiętali słowa Izajasza: zamiary wasze nie są moimi, ani wasze drogi moimi drogami.
Piotr musiał się tego nauczyć (podobnie jak i my musimy), kiedy Jezus mówił o cierpieniu, odrzuceniu i śmierci, które czekały Mistrza i samego Piotra. Wtedy Piotr wołał: Niech Cię Bóg broni, by to przyszło na Ciebie... Ale Bóg tego chciał, na tym polegało odkupienie. Piotr musiał przyjąć upomnienie.
Kiedy przychodzą złe chwile, trudności, zwątpienie, pojawia się pokusa, by uciec, porzucić natarczywą modlitwę, która może nam dać światło i siłę, by przyjąć trud i nie ulec pokusom. Czuwajcie i módlcie się, byście nie ulegli pokosie.
Nasze serce i nasz umysł są dalekie od zamiarów Pana Boga. A to, co możemy osiągnąć w oparciu o nasze słabe siły, skromne intencje... to bardzo niewiele. Beze Mnie nic nie możecie uczynić...
Jezus był tym, który szukał Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości..., prosił, by ominął Go ten kielich, ale Twoja wola niech się stanie i został wysłuchany. Wołał Czemuś Mnie opuścił?, a Ojciec Mu odpowiedział.
W ciemnościach nocy, w ciemnościach Wielkiego Piątku zapłonęło światło. Ogromne zamknięte drzwi grobu zostały otworzone, a On powstał z martwych, aby dać nam Życie.
To jest zachętą, by nigdy nie porzucić modlitwy, nie znużyć się wołaniem do Boga. Nieustannie prosić o dar Ducha, byśmy umieli się modlić według Bożej myśli, abyśmy umieli chodzić Jego drogami. Niech nam da Ducha Świętego, nie trzeba nic więcej.
1. Jak często proszę o dar Ducha Świętego w modlitwie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz