Odchodzimy od lektury Ewangelii Mateusza, ze względu na przeżywaną dziś uroczystość św. Jana Pawła II. W tym dniu Kościół daje nam do refleksji krótki fragment Ewangelii wg. św. Jana, wybrany z szerszej sceny, którą znamy z okresu wielkanocnego. Jezus zaskakuje swoich apostołów nad Jeziorem Tyberiadzkim, okazuje im swoją troskę, zjada z nimi śniadanie. Ale w szczególny sposób podchodzi do Szymona.
Chrystus, po zakończonym śniadaniu, bierze Piotra na bok i prowadzi z nim bardzo osobistą rozmowę. Piotr pewnie nie czuł się najlepiej, te pytania, zwłaszcza powtórzone, musiały sprawić, że poczuł się przytłoczony.
Kiedy Karol Wojtyła, krakowski kardynał, został wybrany biskupem Rzymu, stanął również sam na sam z Jezusem i musiał również udzielić trudnych odpowiedzi. Świadomość tego, do czego jest zapraszany przez Mistrza, świadomy trudności, musiał odpowiedzieć na zaproszenie.
Stając przed Bogiem i Jego zaproszeniem, stając wobec Bożego majestatu i ogromu spraw, a jednocześnie mając świadomość własnej małości, słabości i grzeszności, człowiek może doświadczać obaw i lęku.
W 25 rocznicę swojego wyboru Jana Paweł II wrócił do tamtych dni konklawe i mówił: Jakże mógłbym nie drżeć, mówiąc po ludzku? Konieczne było odwołanie się do Bożego Miłosierdzia, abym w obliczu pytania: „Czy przyjmujesz?”, mógł odpowiedzieć z ufnością: „W posłuszeństwie wiary, przed Chrystusem, moim Panem, powierzając się Matce Chrystusa i Kościoła, świadomy wielkich trudności, przyjmuję!
Niech te słowa, zachęcające nas do zaufania Jezusowi i otworzenia dla Niego naszych serc, także i dziś będą dla nas oparciem i zachętą do zaufania, chociaż nie zawsze potrafimy zrozumieć rzeczywistość świata, Kościoła, nas samych. Chrystus jest jedyną pewną Skałą, prawdziwym oparciem.
Gdzie szukam oparcia wobec trudnych decyzji i wyborów?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz