Jedną z najbardziej nieprzyjemnych sytuacji, w jakiej może znaleźć się człowiek, jest mrok, w którym nie ma nawet promyka światła, nieprzenikniona ciemność... Nie widzimy wówczas wyraźnie, nie wiemy, w którą stronę się zwrócić.
Tak samo dzieje się w życiu, kiedy serce człowieka wypełnia ciemność.
Wobec naszego doświadczenia ciemności Jezus objawia się w świątyni jako Światło dla każdego z nas.
Symeon i Anna, dzięki światłu Ducha Świętego, odkrywają Jezusa nie tylko jako wyjątkowe Dziecko, ale jako Boga, jako Światło. To jest pierwsze doświadczenie każdego chrześcijanina: odkryć Jezusa jako Syna Bożego, który rzuca światło na nasze życie, naszą egzystencję. Możemy Mu zaufać.
Jezus nadaje sens naszemu życiu, mówiąc nam kim jesteśmy i dokąd zmierzamy. Jego światło pozwala nam przyjąć odpowiednią postawę wobec tych wszystkich rzeczywistości, które nas spotykają, wobec bólu, radości, wobec dóbr stworzonych, niepowodzeń, wobec niepewnej przyszłości.
Jego światło zawsze pozwala znajdować nam życie, a nie smutek i śmierć, nawet pośród naszych nocy. Jezus obdarza nas światłem pełnym miłości, światłem, które nie gaśnie. Dowodem Jego miłości wiernej i stałej do nas jest to, że wychodzi nam na spotkanie w każdej Eucharystii i ofiaruje nam siebie, swoje Ciało i swoją Krew, wypełniając nasze dni i noce światłem i nadzieją.
Czy rozpoznaję Jezusa jako Światło pełne Życia?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz