Niedziela Palmowa

    Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej (Flp 2,6-8).

 

          Znamy zapowiedzi męki Chrystusa, które kierował do swoich uczniów. Mówił o tym, że będzie odrzucony, wydany, zabity, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie. To może prowadzić do prostego stwierdzenia, że przecież wiedział, co Go czeka i jaki będzie koniec. Wiedział, że po trzech dniach zwycięski wstanie z grobu.

                Dlatego słowa świętego Pawła mówiące o ogołoceniu, rezygnacji z boskości, mogą nam pomóc lepiej zrozumieć to, o czym mówi nam liturgia Niedzieli Palmowej, a później Wielkiego Piątku. 

    Jezus stał się taki, jak ja i ty, na podobieństwo ludzi. Musiał odkryć swoją drogę, plan Ojca, zaakceptować Jego wolę wobec siebie. Musiał szukać, nierzadko pośród wątpliwości i ciemności, podejmować decyzje. Jego duchowa walka w Ogrodzie Oliwnym, duchowa agonia w Getsemani, była bardzo realna, pełna przerażenia i udręki.

      Jego droga nie była ani łatwa, ani oczywista. Musiał rozeznawać. Czuł, że jego projekt Królestwa zawiódł, przegrał z potęgą władz politycznych i religijnych, poniósł klęskę nawet wśród ludzi, którym poświęcił tyle czasu, wychodząc naprzeciw ich potrzebom, nawet wśród uczniów, z którymi dzielił tak wiele wspólnych chwil. Jego misja i przesłanie zostały odrzucone. 

    Wśród wielu powodów ukrzyżowania jest właśnie to odrzucenie Jego osoby i Jego nauki. Jedyne słowa Jezusa, jakie Marek zachował dla nas, które padają z wysokości krzyża, pokazują cierpienie i doświadczenie osamotnienia: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Rozdzierający serce krzyk, który ujawnia Jego ból i doświadczenie krzyża, doświadczenie odrzucenia i osamotnienia. 

Która część opisu męki najmocniej dziś do mnie przemawia?