Sobota 5. Tygodnia Wielkiego Postu

    Powiesz im: tak mówi Pan Bóg: oto ja zbieram cały dom Izraela spośród narodów, do których odeszli. Uczynię z nich w moim kraju i na górach Izraela jeden naród (Ez 37,21a.22a).

    Ten który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi (Jr 31,10).

Wy niczego nie pojmujecie. Nie rozumiecie, że lepiej dla was, aby jeden człowiek umarł za naród, niż żeby cały naród zginął. (J 11,49b-50).

    Wszystkie trzy fragmenty mówią o zjednoczeniu ludu. Każdy z innej perspektywy:

* Ezechiel ogłasza obietnicę Boga: zgromadzę Izraelitów spośród narodów, dokąd odeszli - uczynię z nich jeden naród;

* słowa Jeremiasza jako psalm mówią o tej samej obietnicy - ten, który rozproszył, znów go zgromadzi;

* Kajfasz wypowiada proroctwo, że Jezus umrze za naród, i nie tylko za naród, ale by w jedno zgromadzić rozproszone dzieci Boga.

    Te słowa mogą nam pomóc w spojrzeniu na śmierć Jezusa. Napięcie między Jezusem a faryzeuszami i arcykapłanami osiągnęło punkt, z którego już nie da się wrócić. Spotkanie na najwyższym szczeblu i decyzja, a także instrukcje, jak decyzję zrealizować. To, co najbardziej szokujące w tej decyzji, to fakt, że powodem skazania Jezusa na śmierć jest to, że przywrócił człowieka do życia. 

    Przywódcy ludu nie potrafią zobaczyć wskrzeszenia Łazarza jako ostatecznego znaku obiecanego Mesjasza. Porażeni ślepotą, widzą jedynie zagrożenie. Ludzkie kalkulacje i krótkowzroczne interesy zaślepiły ich na to, co wydaje się oczywiste: Bóg działa w Jezusie i przez Jezusa. 

    Jezus dobrowolnie oddaje swoje życie. Nie ukrywa się. To dramat ludzkiego serca, które wygania Boga, skazuje Go na śmierć. Jezus wchodzi w śmierć, wchodzi w tajemnicę, w której wszyscy bez wyjątku jesteśmy równi. Tylko oddając swoje życie, może zjednoczyć wszystkie rozproszone istoty ludzkie w nowej rodzinie, rodzinie dzieci Bożych...

Czy nie zaślepiają mnie moje krótkowzroczne interesy, które nie pozwalają mi doświadczyć Bożej miłości?