Środa 3. Tygodnia Zwykłego

    Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków (Pwt 4,9).

    Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić (Mt 5,17).

    Księga Powtórzonego Prawa wyjaśnia nam znaczenie prawa. Mojżesz nie jest prawodawcą, sędzią, tym, który dyktuje prawo. Mojżesz przemawia w imieniu Boga i przekazuje Jego nakazy. Przestrzeganie prawa nie jest czymś, co jest automatycznie narzucone, ale każdemu z nas zostaje zostawiony wybór, czy chce go przestrzegać. Życie wg tego Prawa sprawia, że pośród świata rozkwita Boża mądrość. 

    W wielu momentach swojego życia Jezus był postrzegany jako ten, który występował przeciwko Prawu. Ale tym, co Jezus kwestionował, były interpretacje, a nie samo Prawo. Jezus nie pominął żadnego z przykazań Prawa. Zwalczał zewnętrzny formalizm. Potępiał religijny analfabetyzm uczonych w Piśmie i faryzeuszy, którzy zatrzymywali się na literze prawa, zamiast zobaczyć jego istotę. 

    Pierwsze czytanie rzuca wyzwanie naszym sumieniom, aby także zwalczać religijny analfabetyzm. Wielu ludzi wokół nas zna słowa Ewangelii, zna dekalog, ale jednocześnie nie rozumie, nie zna Ducha Słowa Bożego. To Duch daje życie Pismu Świętemu.  

    Pilnuj siebie, byś nie zapomniał. Ucz ich swoich swych synów i wnuków... W tym może tkwi jeden z największych problemów Kościoła: nić przekazywania wiary została zerwana. A bez tego wiara umiera. Bóg rzadko działa w sposób bezpośredni, znacznie częściej poprzez innych ludzi, w delikatny, pełen szacunku sposób, sprawiając, że człowiek uświadamia sobie, że w tym konkretnym spotkaniu, w tym, co się wydarzyło, w tym, co przeczytał, Bóg stał cicho obok. Bóg był w tym wszystkim, nie robiąc hałasu...

Jak patrzę na Prawo? Czy jako ograniczające moją wolność, czy Słowo, dające życie?