Środa 5. Tygodnia Wielkiego Postu

    Szadrak, Meszak i Abed-Nego odpowiedzieli, zwracając się do króla Nabuchodonozora: «Nie musimy tobie, królu, odpowiadać w tej sprawie. Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, zechce nas wybawić z rozpalonego pieca, może nas wyratować z twej ręki, królu! Jeśli zaś nie, wiedz, królu, że nie będziemy czcić twego boga, ani oddawać pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś» (Dn 3,16-18).

    Opowieść o trzech młodzieńcach wydaje się szokująca, jak i kilka innych fragmentów Pisma Świętego, które mówią o bezkompromisowości wiary. To opowiadanie współczesny świat z łatwością opatrzy etykietką fanatycznych zachowań, całkowicie sprzecznych z wartościami, które dziś wynoszone są na piedestał: tolerancją, szacunkiem dla życia, umiejętnością zawierania kompromisów...

    Świat współczesny nie podkreśla takich wartości jak wierność aż do śmierci, ponieważ nie potrafi zrozumieć ani wartości męczeństwa, ani wierności po śmierć. Współczesny świat sakralizuje bezpieczeństwo i ochronę za wszelką cenę własnego życia, a męczeństwo postrzega często jako coś antyludzkiego i fanatycznego. 

    Szadrak, Mesak i Abed-Nego nie są fanatykami, są symbolami wiernej, idącej pod prąd, kontrkulturowej postawy. Pokazują wiarę, zaufanie wobec Boga, męstwo, które pozwala im przyjąć nawet śmierć. 

    Dzisiaj, w świecie, który nie akceptuje ewangelicznego radykalizmu, jesteśmy wezwani do życia żywą wiarą, do męstwa wiary. Inaczej chrześcijaństwo stanie się co najwyżej kulturowym wariantem ducha naszych czasów, solą, która straciła swój smak. 

Na ile moje życie odzwierciedla ewangeliczny radykalizm?