Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny

    On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość (Rz 4,18.22).

    Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański (Mt 1,24a).

    Świętujemy uroczystość świętego Józefa. Powody tego świętowania podpowiada nam Liturgia - zaufanie i posłuszeństwo wiary tego, który jest wybrany. 

    Święty Józef jest ojcem wielu, ponieważ wiedział, jak być ojcem Jezusa, ponieważ wiedział, jak żyć misją, którą Bóg mu powierzył. Nie szukał innej wielkości ani nie tęsknił za innymi projektami własnego życia. Był wierny temu, do czego został wezwany, niezależnie od tego, czy było to częścią jego planów, czy mu się podobało, czy nie... 

    Ewangelia nie przekazuje ani jednego jego słowa. Józef jest zanurzony w tajemnicy, zapatrzony w Maryję. Milczy prawdziwym milczeniem. To cisza kogoś, kto wie, jak milczeć, co znaczy milczeć. To milczenie kogoś, kto umie słuchać i dlatego słyszy, potrafi odkrywać Boga w tym, co się przydarza. To milczenie i zasłuchanie sprawia, że w sposób naturalny podejmuje działanie. Nie ma w Józefie nic, co by stawiało opór, co by kwestionowało Boży plan, co by uciekało przed tym planem. Budzi się i robi to, co zostało nakazane. 

    Nazwany jest sprawiedliwym, bo pozwala prowadzić się Bogu w całkowicie nieoczekiwany sposób, który jest dla niego tajemnicą. Uczy nas zaufania wobec Boga, zwłaszcza w sytuacjach, gdy nam się wydaje, że Boże propozycje przekraczają nasze ludzkie możliwości...

Jaka jest moja postawa wobec Bożych zaproszeń i natchnień?