Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz stać się zdrowym?» (J 5,5-6).
Dwa piękne obrazy uzdrawiającej mocy wody. Woda, która bierze swój początek w sercu Bożego sanktuarium oraz sadzawka Siloam. Woda, która uzdrawia i wypełnia wszystko życiem.
Człowiek sparaliżowany zostaje uzdrowiony poprzez kontakt z tym, który jest źródłem wody życia - z Jezusem. Zostaje uzdrowiony nie tylko z paraliżu, ale z czegoś znacznie gorszego - ze swojego grzechu., który odłączył go od Boga.
Kiedy Jezus wychodzi na spotkanie tego człowieka, najpierw interesuje się jego wolą: czy chcesz wyzdrowieć? Dopiero później następuje uzdrowienie.
Ów człowiek, siedzący nad krawędzią sadzawki na krużgankach, jest obrazem człowieka współczesnego, który siedzi na krawędzi nadziei, niezdolny do zaangażowania się w życie, rozczarowany innymi, a może także rozczarowany religią, Kościołem. Człowiek, którego Jezus przychodzi szukać, bez względu na to, gdzie się znajduje, jaki paraliż spowodowany grzechem, cierpieniem czy okolicznościami życia przeżywa.
Jeśli na postawione przez Jezusa pytanie odpowie, nawet pretensją, w której jednak będzie wola życia: Panie, nie mam człowieka, który podałby mi rękę, usłyszy: Wstań i chodź! Jezus w sercu człowieka staje się źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu - tak powie Samarytance. Obecność Jezusa potrafi przemienić ludzkie serce, wypełnić je nadzieją. Człowiek może żyć pełnią, kiedy Bóg jest w nim.
Co domaga się uzdrowienia w moim sercu?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz