Święto Świętych Apostołów Filipa i Jakuba

    Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie (1 Kor 15,3-6a).

    Usłyszeli wezwanie Jezusa i poszli za Nim, zostawiając wszystko za sobą. Wspomnienie apostołów takie, jak dzisiejsze święto, są zawsze ukierunkowane na powrót do fundamentu Kościoła, do rdzenia Kościoła.

    Chodzi o powrót do tej istotnej prawdy, która rozbrzmiewa we fragmencie listu św. Pawła, do kerygmatu. Przypominając sobie, komu zawdzięczamy zbawienie, powinniśmy powracać do tego początkowego momentu naszej osobistej wiary, do momentu naszego osobistego nawrócenia, kiedy Jezus stał się naszym wyborem, kiedy On stał się dla każdego z nas Panem i Zbawicielem. 

    Kerygmat, fundament wiary, nie jest jednak tylko doktryną, a jego przyjęcie nie oznacza jedynie przyjęcia pewnych prawd, treści, światopoglądu czy moralności, chociaż to wszystko płynie z kerygmatu. 

    Poprzez przyjęty kerygmat wchodzimy w żywy kontakt ze zmartwychwstałym Panem - my także należymy do owych więcej niż pięciuset braci. Wtedy wyruszamy w drogę, rozpoczynamy proces naśladowania i osobistego wzrastania, który powinien prowadzić nas do podejmowania dzieła wiary i miłości. W ten sposób sprawiamy, że zmartwychwstały Chrystus staje się widoczny dla innych. 

1. Czy mogę wskazać konkretny moment, kiedy Jezus stał się moim osobistym wyborem?