To już piąta antyteza Jezusa z kazania na górze: słyszeliście, że powiedziano..., a Ja wam powiadam...
Dzisiejsze wskazanie Jezusa oferuje nam vademecum praktycznych wskazań dotyczących inteligentnego radzenia sobie z naszymi relacjami z innymi, gdy są one trudne i uciążliwe. Te wskazania znalazły odzwierciedlenie w życiu Jezusa i jeżeli poważnie traktujemy jego nauczanie i życie, powinny również znaleźć odzwierciedlenie w naszym życiu...
Pierwsze wskazanie dotyczy prawa odwetu, które zawarte zostało w Księdze Wyjścia 21,24-24 i w jakiś sposób określały granice odwetu za wyrządzone zło. Jezus proponuje radykalną zmianę tego prawa, ponieważ przemoc generuje jedynie więcej przemocy. Pragnienie odwetu jest siłą, która wciąż daje o sobie znać, nawet wśród tych, którzy nazywają się chrześcijanami. Chrystus zaprasza do zrezygnowania z odwetu. Jezus sam unika konfrontacji ze złem za pomocą zła. Pokazuje, że istnieje coś więcej poza sprawiedliwością opartą na zasadzie równowagi zbrodni i kary. Otwiera okno na miłosierdzie...
Drugie wskazanie wydaje się jeszcze trudniejsze: jeśli ktoś cię uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Czy Jezus chciał, byśmy narażali się na ataki niegodziwców? Uważna lektura pozwala zrozumieć, że jedynym lekarstwem na zniszczenie zła jest powrót do dobra. Zło można pokonać wyłącznie dobrem. Zło się pomnaża, kiedy odpowiadamy na nie złem. Zło jest nie tylko brutalne, ale i zaraźliwe. Tylko dobrocią można je pozbawić siły. Odpowiadając złem na zło człowiek nigdy nie odnosi korzyści. Wystarczy przejrzeć podręczniki do historii, a może nawet historię własnego życia.
Wskazanie trzecie dotyczy naszej hojności: daj temu, kto cię prosi i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Jezus przypomina, że dając, nic nie tracimy; wręcz przeciwnie, zyskamy na wieczność.
Jak wygląda konfrontacja mojego życia z tymi wskazaniami Jezusa?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz