Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie (Mt 6,24).
Po przeczytaniu tekstu tego czytania z drugiej Księgi Kronik, tak pełnego ludzkich intryg, zdrad i morderstw, odpowiedź psalmu jest imponująca: Na wieki zachował dla niego łaskę... rózgą ukarzę ich przewinienia, lecz nie odejmę od niego mej łaski i nie zawiodę w wierności...
Pomimo naszych niewierności. niegodziwości, Bóg pozostaje wierny. W kontekście biblijnym wierność jest przede wszystkim boskim atrybutem: Bóg daje się nam poznać jako Ten, który jest wierny, na zawsze, przymierzu, które zawarł ze swoim ludem. Nasza niewierność nie jest przeszkodą dla Boga; On nadal nas kocha, ponieważ nie może zaprzeć się samego siebie.
Wierność Boga stwarza możliwość naszej wierności. Cnota ludzkiej wierności jest głęboko związana z nadprzyrodzonym darem wiary, stając się wyrazem solidności, która charakteryzuje tych, którzy całe swoje życie opierają na Bogu.
W wierze znajdujemy jedyną gwarancję naszej stabilności i tylko na jej podstawie możemy być prawdziwie wierni: przede wszystkim Bogu, następnie Kościołowi, a w nim naszemu powołaniu, historii, w którą Bóg nas wszczepił.
Czy dziękuję Bogu za Jego wierność i kolejne powroty ze ścieżek mojej niewierności?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz