Wtorek 15. Tygodnia Zwykłego, wsp. św. Szymona z Lipnicy

    Kiedy dziecko podrosło, zaprowadziła je do córki faraona. Został przez nią uznany za syna. Nadała mu imię Mojżesz, bo mówiła: "z wody go wydobyłam" (Wj 2,10).

    A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które sie w tobie dokonały, przetrwałaby aż do dnia dzisiejszego (Mt 11,23).

    Bóg przygotowuje wybawienie swojego ludu z niewoli egipskiej. Już na początku życia Mojżesza Bóg wyciąga go z wody, ratując od śmierci, by stał się wybawicielem dla Bożego ludu. Mojżesz jest zapowiedzią i obrazem Chrystusa, prawdziwego Zbawiciela.

    Zbawienie nie dokona się ludzkimi siłami czy przemocą, jak myślał Mojżesz, kiedy zabił Egipcjanina. Zbawienie dokona się mocą Jahwe. Mojżesz będzie musiał uciekać na pustynię, gdzie spotka Boga i pozna swoją misję. To pustynia stanie się  miejscem nawrócenia Mojżesza. 

    Jezus używa mocnego porównania. Porównania, które każdy Izraelita rozumiał - Sodoma, symbol perwersji, zniszczona z powodu ciężaru grzechów - Kafarnaum, które wypada gorzej w zestawieniu...

    To porównanie jest jednak skierowane do nas, którzy słuchamy Słowa i widzimy dzieła Boże, które dokonują się pośród nas. Słowo i znaki wzywają nas do nawrócenia. Nasze zbawienie jest dziełem Jezusa, a nasze nawrócenie winno stać się wdzięczną  odpowiedzią na Bożą miłość, na Jego miłosierdzie, którego doświadczyliśmy bez żadnej zasługi z naszej strony. 

1. Jak odpowiadam Bogu na Jego dary?