Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie (Pwt 8,2).
Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba (1 Kor 10,17).
Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki» (J 6,57.58b).
Pamięć. Dla ludu Izraela, wspólnoty zrodzonej z przymierza z Bogiem, pamięć jest aktem religijnym. Pamięć to działanie religijne, przez które Bóg staje się obecny w historii narodu Izraela. Obecny jest Ten, który dokonał wyzwolenia z niewoli i zawarł przymierze. Przymierze między Bogiem wyzwalającym i wyzwolonym narodem.
Pamięć o wyzwoleniu, wędrówce przez pustynię sprawi, że Izrael stanie się Ludem Bożym. Izrael stanie się pamiątką Bożego działania, narodem jedynym pośród wielu, narodem wybranym.
Bóg chce być pamiętany jako wyzwoliciel, prawdziwe źródło wolności. To nie ludzie wybrali Boga, ale sam Bóg wyszedł na spotkanie z nimi.
Wspólnota. Między Bogiem, który wyzwala, a wyzwolonymi ludźmi istnieje relacja: Ja będę dla nich... a oni będą dla mnie. Naród nie może przetrwać bez Bożego miłosierdzia, które potrafi wydobyć wodę ze skały i nakarmić tłumy. Człowiek chce składać temu Bogu ofiarę, jako wyraz dziękczynienia za dar wolności.
Przymierze Boga z człowiekiem pokazuje, że Bogu nie jest obojętny los człowieka. Jahwe wciąż się opiekuje swoim ludem. Człowiek potrzebuje Boga, aby nie stracić godności, nie zboczyć z kursu, nie upaść w niewolę idoli i bożków.
Komunia, zjednoczenie, jest wyrazem wzajemnego uznania między Bogiem a Jego ludem.
Komunia, przyjmowanie Eucharystii dla chrześcijan to coś więcej niż pamięć. To również powołanie i wezwanie do naśladowania. Bóg daje samego siebie na pokarm. To już nie manna, lecz sam Bóg. Bóg daje życie dla człowieka i za człowieka. Być dla..., być jak chleb...
Na zawsze. Na wieki. Od początku stworzenia oddech Boży jest obecny w stworzeniu, a zwłaszcza w człowieku. Wierność Boga wobec ludu stała się w Jezusie obietnicą życia wiecznego.
To rzeczywistość, która wykracza poza naszą śmierć. Przez komunię z Jezusem uczestniczymy już w przebóstwieniu, ponieważ cała ludzkość jest nastawiona na widzenie Boga twarzą w twarz i na zamieszkanie w Jego świątyni.
1. Czy cenię sobie przystępowanie do Komunii świętej?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz