zachód słońca

zachód słońca

środa, 20 lipca 2022

Środa 16. Tygodnia Zwykłego

    I mówił im wiele w przypowieściach2 tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał... (Mt 13,3-4a).


    Słysząc przypowieść o siewcy najchętniej koncentrujemy się na ziarnie i glebie, patrząc na to, jaki wzrośnie owoc z zasianego ziarna. Ale warto zwrócić uwagę na siewcę, który wyszedł siać. Robi to z entuzjazmem i rozrzutnością, z nadzieją i radością, z całkowitym zaufaniem do tego, co robi. 

    Aby siać Słowo potrzeba wielkiego zaufania. Jakim siewcą był Ten, który usiadł nad jeziorem i rzucał Słowo tam, gdzie nie miało prawa wykiełkować? A On nie narzekał, tylko dalej siał rozrzutnie, z hojnością. On wiedział, że gdzieś, kiedy nikt nie będzie się spodziewał, przyjdzie odpowiedź. 

    Jezus wiedział także, że nawet najlepsze ziarno nie gwarantuje obfitych plonów. Jest zbyt wiele różnych czynników, które mają wpływ i decydują kiedy i jak obficie zaowocuje. 

    Też bym wolał, by przeważała dobra gleba, ale potrafię się cieszyć, kiedy owoce sięgają tylko trzydziestu procent...


1. Czy w mojej wierze jest hojność w dawaniu świadectwa?

1 komentarz:

  1. Zastanawiałam się na hojnością Siewcy, o której ojcze piszesz. Żaden rolnik nie pozwoliłby sobie na taką rozrzutność ziarna, siania gdzie popadnie, uprzednio nie przygotowawszy odpowiednio gleby, aby osiągnąć jak największą wydajność z hektara. Nikt nie rozrzuci ziarna uprzednio nie bronując, zbierając przedplony, orząc, nawożąc itd. A Jezus nie zważa na przepisy rolne w UE i rozrzuca nawet na skałę, na serce, które nie chce nic przyjąć. Dzisiejsze słowo wpisuje się w moją wczorajszą rozmowę z pacjentką. Mianowice, zaproponowała mi pożyczenie książki religijnej do poczytania; ja odmówiłam, mówiąc, że mam co czytać. Podzieliłam się z pacjentką refleksją, która naszła mnie jadąc do pracy, że przeczytałam rano Słowo na dzień, potem jeszcze coś przeczytałam co bardzo mnie poruszyło – i jadąc chciałam sobie to przypomnieć i już nie pamiętałam. Przeprosiłam ją, że nie skorzystam z oferty , ale nie ma dla mnie sensu czytanie kolejnego choćby najpiękniejszego tomidła, jeśli nie pamiętam najważniejszego, tego co dotknęło moje serce. Dzisiaj zastanawiałam się, co obecnie jest u mnie przyczyną gubienia Słowa. Cierniem zagłuszającym jest stres, zbytnie zamartwianie się, smutek, a także bezmyślne przeglądanie info na komórce. Słowo Miłości, które jest siane, na początku rozraduje, a po chwili jest zakłute cierniami przygnębienia, zbędnych informacji. Nie rozpaczam, wiem, że nie mogę pozwolić cierniom wybujać, trzeba je usuwać zawczasu, by smutek nie zawładnął sercem.
    Jezu, który mnie dobrze znasz, znasz mnie zanim przyszłam na świat, nie pozwól by Słowo zostało we mnie bez plonu. Proszę Cię choć o jeden kłos, kłos pełen miłości do Ciebie, pełen dobrych ziaren dla tych którzy są wokół mnie.

    OdpowiedzUsuń