Sobota IV Tygodnia Wielkiego Postu

       Powstało w tłumie rozdwojenie z Jego powodu. Niektórzy chcieli Go nawet pojmać, lecz nikt nie odważył się podnieść na Niego ręki. Wrócili więc strażnicy do arcykapłanów i faryzeuszów, a ci rzekli do nich: Czemuście Go nie pojmali? Strażnicy odpowiedzieli: Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia. Odpowiedzieli im faryzeusze: Czyż i wy daliście się zwieść? Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszów uwierzył w Niego? A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty (J7,43nn).

       Straże wysłane, by pojmać Jezusa, wracają do mocodawców z pustymi rękoma. Poszli Go pojmać i sami zostali pojmani przez Słowo. 

  To byli ludzie o twardym sercu, profesjonaliści. Nie słuchali wyjaśnień, nie patrzyli w oczy. Na zimno wykonywali swoje dzieło. Znają rozkazy i je wypełniają. Nie interesowały ich słowa Jezusa. Przez przypadek słyszą to, co mówi. Nie mogą oprzeć się zdumieniu. W zdumieniu ich kamienne serca stają się sercami z ciała.

 Jesteśmy przyzwyczajeni do Słowa. Obznajomieni z Nim. Ale Słowo nie ujmuje nas, nie chwyta za serce. Nie jest nawet w stanie zapaść w naszą pamięć. Nie zostawia śladu w naszym życiu. Rzadko jesteśmy pojmani przez Słowo. 

O podróżnym i słowach

      Pewien podróżny użalał się jednemu z uczniów:

- Przybyłem z daleka, aby posłuchać Mistrza, ale mam wrażenie, że jego słowa są całkiem zwyczajne. 

- Nie słuchaj więc jego słów; słuchaj tego, co one przekazują! - odparł uczeń.

- Jak to się robi? - zaciekawił się podróżny.

- Zatrzymaj się na jednym zdaniu, przez niego wypowiedzianym. Potrząśnij nim dobrze, tak aby opadły wszystkie słowa. To, co zostanie, rozpali twe serce! - rzekł z uśmiechem uczeń.

1. Jak słucham Słowa Bożego?

2. Czy Słowo dotyka mojego serca?

3. Czy pamiętam Słowo?