Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni (Mt 5,17-18).
Spory Jezusa z faryzeuszami często dotykały prawa. Zarzucano Jezusowi i Jego uczniom, że narusza Prawo. Uzdrawiał w szabat, uczniowie w szabat zbierali kłosy z pól, nie pościł i nie dokonywał rytualnych obmyć. Wyłamywał się ze schematów.
A jednocześnie Jezus wskazuje na siebie jako wypełnienie Prawa. Stara się ukazać swoim uczniom oraz przeciwnikom istotę prawa, ducha prawa, bez którego litera prawa pozostaje martwa. Ważne jest serce, a nie jedynie zewnętrzny formalizm.
Prawo jest ważne i Jezus tego nie neguje. Ono pozwala człowiekowi zachować moralny kręgosłup i wewnętrzną wolność. Może jednak również zamienić się w kajdany niewoli, jeżeli zostanie pozbawione ducha miłości.
1. Czy potrafię dostrzegać w Bożym prawie źródła wolności?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz