Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swojego królestwa…
Wyznanie łotra.
Wyznanie łotra.
Łotr wiszący na krzyżu, ów dobry łotr, rozpoznaje w Chrystusie Pana w momencie szczególnym. Nie w chwili triumfu, nie wtedy, gdy inni wołali Hosanna, nie wtedy, gdy rzesze doznawały uzdrowienia. Łotr rozpoznaje w Chrystusie Pana, kiedy inni wołają Ukrzyżuj Go! Rozpoznaje króla w skazańcu zawieszonym na drzewie.
Wtedy, gdy inni szydzili, on miał odwagę prosić: wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa…
Chrystus obiecuje mu udział w tym królestwie. Obiecuje znacznie więcej, niż łotr mógł oczekiwać: dziś ze mną będziesz w raju.
Rozpoznać króla w zranionym obliczu, w chwili porażki. Łotr rozpoznaje w Chrystusie Króla, kiedy Jego majestat ukryty jest pod postacią zwykłego przestępcy zawieszonego na krzyżu.
Nominacja królewska odbyła się przed obliczem Piłata. Chciał wyśmiać, okazać pogardę, zapewnić tłumom tanie widowisko – Oto król wasz! – ze związanymi rękoma, w szkarłatnym płaszczu, cierniowej koronie. Oto król Wasz! Oto Nasz Król! Czy godzisz się na takiego Władcę? A może zawołasz jak tamci: poza Cezarem nie mamy Króla! Bóg nie jest nam potrzebny. Trzeba Go usunąć z publicznej przestrzeni, zamknąć w kościołach – niech nie straszy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz