Sobota 30. Tygodnia Zwykłego

    «Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce (Łk 14,8-9). 

    Ach, te pierwsze miejsca! Nasza małość domagająca się zauważenia i uznania, podkreślenia zasług  i podziękowań.

    Uczta, pierwsze skojarzenie to wesele, I Komunia, czasem stypa czy inna rodzinna impreza. A może także jakieś zakładowe imprezy. W większości przypadków dziś gospodarze przyjęcia z góry, poprzez karteczki z nazwiskami na stołach, wskazują gościom miejsce, aby uniknąć niepotrzebnego bałaganu z zamienianiem miejsc. Cóż, nie wszyscy mogą w autobusie siedzieć przy kierowcy...

    Ale nie zmienia to faktu, że zamiast cieszyć się zaproszeniem i udziałem w uroczystości, zawsze znajdą się tacy, którzy będą się zastanawiać, dlaczego gospodarz nie pozwolił im zająć miejsca bliżej siebie, przecież tak wiele zrobili, zasługują na zauważenie. 

    Przy niedawnym pogrzebie królowej Elżbiety w pewnym momencie pojawiła się dyskusja w podobnym tonie - prezydent USA siedział trzy rzędy dalej od polskiego prezydenta. I pojawiły się różnie sarkastyczne zdania. A wszystko było zgodne z protokołem uroczystości i zupełnie niepotrzebnym było doszukiwanie się drugiego dna...

    Nieszczęsne pierwsze miejsca. W każdym z nas jest obecna ta pokusa znaczenia. Trzeba uważać, by zabiegając o uznanie w oczach innych, nie zadeptać przy okazji innych, niemniej zacnych i godnych uznania...

1. Czy potrafię zobaczyć w sobie tę pokusę zauważenia przez innych?