Czwartek 1. Tygodnia Wielkiego Postu

    Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą (Mt 7,7-8).

    Czy można doświadczyć Bożej łaskawości, Jego darów, siedząc w fotelu wygodnego życia, kalkulując ryzyko, unikając wszelkiego niepokoju?

    Bóg jest Ojcem, który nie daje kamieni i skorpionów; Jego są ryby i chleby. Dlatego Jezus lubi mnożyć bochenki i ryby jako znaki Bożej łaskawości i miłosierdzia wobec wszystkich Bożych dzieci. Ale aby się nimi cieszyć, trzeba umieć prosić, szukać i kołatać. 

    Proszą tylko ci, którzy są w potrzebie. Szukają ci, którzy wiedzą, że jeszcze nie znaleźli lub zagubili, dobija się do drzwi ten, kto ufa komuś poza sobą. 

    Wiarę możemy przeżywać w momentach szczególnych dotknięć Boga, ale najczęściej doświadczamy jej, wypowiadając prośby, poszukując odpowiedzi, szukając ratunku.

    To jest możliwe tylko wówczas, kiedy uwalniamy się z przekonania o naszej samowystarczalności i zasobności, kiedy doświadczamy tego niepokoju serca, które wciąż każe nam szukać tego spełnienia, którym tylko Bóg może wypełnić nasze serce.

1. Czy jestem człowiekiem, który szuka, czy uważam, że już znalazłem?