Cudowna chwila dla tych trzech uczniów, która utrwali się w ich pamięci i sercu na długo. Święty Piotr wspomni o niej w swoim liście.
Wiele z takich cudownych chwil z naszego życia chcemy zachować, utrwalając je na fotografii czy na filmach. Oni nie mieli takich możliwości. Ani aparatu, ani kamery czy zwykłej komórki, która pozwoliłaby rozesłać niemal natychmiast do wszystkich znajomych ten moment, kiedy Jezus przemienił się wobec nich i objawił swoje Bóstwo. Istniałaby też zawsze możliwość prześwietlenia zdjęcia, ale...
Ale może trzeba spojrzeć inaczej na to wydarzenie i nasze pragnienie utrwalania przeszłości. Uczniowie nie mogli zrobić zdjęcia, ale również pragnęli zatrzymać, uchwycić tę chwilę - postawimy trzy namioty. Gdyby to zrobili, zamknęliby sobie możliwość większej i bardziej realnej chwały. Tu mogli tylko oglądać. Chwała zbawionych i świętych przyszła do nich później, poprzez drogę cierpienia i śmierci. Chwała Jezusa objawiająca się w lśniących szatach jest znakiem innej prawdy: To jest mój Syn umiłowany! Widzimy chwałę i słyszymy prawdę.
Jesteśmy umiłowanymi dziećmi Boga w Jego Synu. I tej chwały nikt nie może nam odebrać. Nie ma potrzeby pozostawania w jednym miejscu lub w jednej chwili. Trzeba zejść na dół. Trzeba zachować w sercu nadzieję tej chwały, którą już znamy i do której zmierzamy. Ale na trudne chwile warto zachować w portfelu serca i pamięci zdjęcie tego cudownego momentu, by nie zapomnieć, że już otrzymaliśmy tę chwałę i godność Bożych dzieci.
Jaki moment - momenty mojego życia mogę nazwać tymi, do których warto wracać, bo przypominają mi godność dziecka Bożego?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz