Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego

Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu (Dz 10,40-41).

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena poszła do grobowca, gdy jeszcze było ciemno i zobaczyła, że kamień jest odsunięty od grobowca (J 20,1).

    Ewangelia.  Możemy przyglądać się doświadczeniu Marii Magdaleny, Piotra i Jana, umiłowanego ucznia. Maria Magdalena pierwsza odkryła, że ciała Jezusa nie ma w grobie. Pobiegła, by powiedzieć o tym uczniom. Stała się pierwszym posłańcem Zmartwychwstania. 

    Grób nie jest pusty: jest otwarty i pełen znaków. Konieczne jest wejście w doświadczenie tajemnicy, w celebrację tego, w co wierzymy, aby móc zobaczyć nowymi oczami i naprawdę uwierzyć. My również, podobnie jak uczniowie, nie rozumiemy Pism. 

    Wielu ludzi, także tych, którzy przyjęli chrzest, patrząc na  dzisiejszą uroczystość, nadal widzi tylko pusty grób, płótna i całun na ziemi, nie stawiając żadnych pytań.

    Wiary nie da się narzucić, wymusić. Wymaga indywidualnej odpowiedzi i osobistego usposobienia, by otworzyć się na łaskę i prosić o to, czego Duch Święty nikomu nie odmawia: to doświadczenie osobistego spotkania, tego dotknięcia, które jest jedynym i niepowtarzalnym, Bożego dotknięcia.

Czy pytam, starając się rozwijać wiarę?