Wtorek XIX Tygodnia Zwykłego - wsp. św. Klary

    W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego (Mt 18,1-3).

    Odwieczne zmartwienie człowieka: Kto jest najważniejszy!

    Żyjemy w kulturze konkurencyjności, często niesprawiedliwa, która skłania do deptania ludzkiej godności, konfrontacji, aby tylko uzyskać przewagę, zdominować, uzyskać władzę. Być ponad innymi, decydować o tym, co i jak ma wyglądać i się układać.

    Jezus stawa pośród nich dziecko. Postać dziecka staje się wymownym znakiem. Wskazuje na konieczność zmiany mentalności: musicie upodobnić się do dziecka, przyjąć postawę prostoty, pokory, otwartości i poznawania. Dzieci potrafią się spontanicznie cieszyć czyimś sukcesem, dzielić się tym, co same potrafią, są solidarne. 

    Jezus zaprasza jednocześnie do zmiany perspektywy: nie warto się zastanawiać, kto jest najważniejszy. Trzeba zwrócić uwagę na tych, którzy potrzebują opieki, odszukać tych, którzy się pogubili, jak zagubiona owca. 

    Bóg pragnie zbawienia wszystkich, każdy jest dla niego ważny. Celem nie jest konkurencja i rywalizacja, ale pragnienie, by nikt nie został pozbawiony zbawienia. 

1. Czy modlę się za tych, którzy się pogubili?