Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym. Przekazał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. Nie dziwcie się temu! (J 5,19-20.26-28a).
Czasem można usłyszeć zarzut, że Bóg opuścił człowieka, zostawił go samemu sobie. Prawda jest jednak inna: to człowiek, na różne sposoby, ucieka przed Bogiem. Bóg poszukuje człowieka, wzywa go i kocha. Bóg zapewnia, że nie opuści człowieka.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL5yTJtAcbLU7Q0OeSJUA6fG6JMv9nxoyMAqI2hCivXX-J2PEwDQQYPM0BHZUs6m3yyut-fslcCjO0EQZsmKKd-bK3-xA61tDIgyVfz1Ir1euBSUMndL2VjRv4f-Nhhdf8MYL2fj56Avev/s400/la-voluntad-de-Dios-e1439051677589.jpg)
Z drugiej strony nasz wielkość nie opiera się na czynieniu cudów i rzeczy nadzwyczajnych, lecz w tym, że potrafimy zaakceptować Boga jako Ojca i nie odrzucamy Jego przyjaźni.
Przyjęcie Jezusa jako Syna Bożego i nasza wola przyjęcia wymagań wiary sprawia, że mamy w sobie życie - życie na wieczność.
1. Co oznacza dla mnie pełnia życia?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz