Sobota 2. Tygodnia Wielkanocy

    Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, oraz Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa  i Mikołaja. Przedstawili ich apostołom, którzy, modląc się, nałożyli na nich ręce (Dz 6,5-6).

 

Cienie rywalizacji  i szemranie pojawiają się w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich. Starsi, młodsi, tradycja, zakorzenienie, doświadczenie, brak doświadczenia... Podejrzenia. Kiedy pojawiają się te cienie, wspólnota jest zagrożona. Z drugiej strony są to ludzkie i nieuniknione napięcia, które rodzą nowe sytuacje, którym trzeba stawić czoła.

Relacja z Dziejów Apostolskich prowadzi nas, z konieczności, z doświadczenia życiowego, do pozytywnego sposobu rozwiązywania konfliktów wynikających ze wspólnego życia... gdy istnieje prawdziwa wola ich rozwiązania.

Troska o potrzeby wszystkich oraz poświęcanie naszego czasu i talentów na jak najlepszą służbę innym musi prowadzić nas do patrzenia w przyszłość z oczami utkwionymi w cel, do którego dążymy, a nie w to, co nas dzieli. W ten sposób prawdziwa braterska jedność uczyni wiarygodnym i możliwym to, co głosimy. A słowo Boże... będzie się rozprzestrzeniać.

Na ile umiejętnie rozwiązuję napięcia, poszukując dobra wszystkich?