Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły (Mt 11,21).
Kiedy słyszę to Chrystusowe biada, zawsze czuję się źle. Jakoś trudno mi uwierzyć, że On wypowiedział te słowa. Jakoś nie pasują do całej Ewangelii, Dobrej Nowiny o zbawieniu. Jak je pogodzić z wezwaniem do miłości, do przebaczenia, do niepotępiania. Chrystus, który mówił o sobie, że nie przyszedł by świat potępić, lecz aby świat zbawić, wzywający do nie osądzania nikogo, sam dokonuje sądu, sądu strasznego, w którym Chrystus wydaje wyrok potępienia: „Biada wam!” Dlaczego?
To Jezusowa odpowiedź na lekceważenie Bożego Słowa i znaków. Można słyszeć, widzieć, doświadczać nawet, a nie dokonuje się przemiana ludzkiego serca. Łaska jest odrzucana, dlatego serce pozostaje niewzruszone.
Miasto zadowolone z własnego dobrobytu, warunków życia, nie potrzebuje Boga. Samozadowolenie prowadzi do obojętności na Boga, mimo znaków, które wciąż się dokonują.
1. Czy nie marnuję łaski Bożej?
2. Czy dokonuje się we mnie ciągła przemiana ku dobru?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz