Sobota XIII Tygodnia Zwykłego

         Uczniowie Jana podeszli do Jezusa i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą? Jezus im rzekł: Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze robi się przedarcie (Mt 9,14 - 16).

      Tradycja zderza się z nowoczesnością. Tak było w czasach Jezusa, tak było przed działalnością Jezusa, tak jest i dzisiaj. To zderzenie dwóch światów - tego co stare i tego co nowe - wywołuje napięcia, nieporozumienia. 

       Jezus nie przekreśla tradycji. Ona ma swoją wartość, wyrasta z doświadczenia pokoleń. Wskazuje jednak, że Boże Słowo nie może zostać zamknięte w raz przyjętych myślowych schematach. Nie może zostać zamknięte w tradycji, nawet najpiękniejszej. Ewangelia jest żywa. Bóg posługując się tymi samymi słowami Ewangelii, pozwala człowiekowi odczytywać je na nowo. Człowiek nie może się zadowolić tym, co już zdobył na drodze wiary. 

      Kiedy byłem w Twoim wieku... Wiem, wtedy żyło się inaczej. Nie było w każdym domu telewizora, nie każdy miał samochód, nie było telefonów komórkowych, katecheza była w salkach przy kościele, w sklepach często były puste półki.

      Ale Ewangelią trzeba było żyć wtedy i teraz. Zmieniają się czasy, ludzie, okoliczności, ale Słowo Twoje Panie trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa (Ps 119,89). 

1. Jak odnoszę się do tradycji?

2. Czy potrafię godzić tradycję z nowoczesnością?