Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego

    Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył (J 20,1b-2.8).

      Ewangelia Uroczystości Zmartwychwstania, może tego nawet nie zauważyłeś, nie jest relacją o ukazaniu się Zmartwychwstałego. Ta Ewangelia mówi o Jego zniknięciu. Maria Magdalena, a potem obaj uczniowie, nie doświadczają triumfalnego objawienia się potęgi Boga, który kruszy skały grobu.  Widzą jedynie pusty grób.    

      Jezus w tej historii jest wielkim nieobecnym, a jednocześnie jest prawdziwą mocą, która rozświetla mrok serca, pozwala zobaczyć i uwierzyć. Leżące płótna i chusta są niemymi świadkami i mówią, że Jego martwe ciało tam było.   

    Nie ma sensu szukać wyjaśnień i dowodów pośród płócien, bandaży i chusty, tylko osobiste doświadczenie miłości Jezusa może sprawić, że Go zobaczymy Zmartwychwstałego. 

    Tylko zeznania świadków, pierwszych świadków, których słowa płyną przez wieki. Od ucha do ucha przekazywana jest wiadomość: Jezus Zmartwychwstał!     

1. Jakie sprawy i problemy odbierają mi dzisiaj nadzieję? Co mogę zrobić, by to zmienić?