Czwartek 5. Tygodnia Wielkanocy

    Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając ich serca przez wiarę. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, nakładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać (Dz 15,8-10).

    Wczytujemy się w relację z pierwszego soboru, który miał miejsce w Jerozolimie ok. 50 roku. Widzimy obraz wspólnoty, która jest zdolna do słuchania, do rozważania i oceniania wszelkich "za" i "przeciw", do rozpoznawania i otwierania się na to, co płynie od Ducha Świętego za sprawą ludzi. Otwierania się nawet wówczas, gdy wydaje się to przekreśleniem dawnej tradycji, pewnej formacji kulturowej i religijnej, w której wzrastali. 

    W obliczu konfliktów i napięć, jakie pojawiają się w społeczeństwie, powinniśmy uczyć się tej postawy zorientowanej na dialog i rozeznawanie. To właściwa droga do rozeznawania różnych ruchów, które pojawiają się także w Kościele. Umieć dostrzegać nadzieje i wartości, które mogą wnieść w życie Kościoła, ale także zagrożenia i wady, które niosą. 

    I zawsze w poddaniu Duchowi Świętemu, wsłuchani w doświadczenia innych, będziemy mogli rozpoznawać, czego Bóg oczekuje na dzisiejsze czasy. Tak rodzi się wspólnota żywa, bardziej z Ducha. 

Na ile potrafię czerpać z doświadczeń innych?