Czwartek 18. Tygodnia Zwykłego

    Ponieważ mi nie uwierzyliście i nie objawiliście mojej świętości wobec Izraelitów, dlatego wy nie wprowadzicie tego ludu do kraju, który im daję (Lb 20,12b).

    Wędrówka przez pustynię nie była łatwa. Jakby Pan Bóg pokazywał, że wolność, chociaż jest darem, wymaga wysiłku człowieka, aby ją mógł posiadać. 

    Wobec protestów ludu przeciwko Bogu i jego wybrańcom: Mojżeszowi i Aaronowi, kolejny raz Bóg przychodzi z pomocą i obdarza wodą. 

    Ale to była również chwila zwątpienia Mojżesza i Aarona. Kolejne szemranie, narzekanie, a nawet bunt ludu prowadzi do tego, że sam dotąd niezachwiany Mojżesz nie do końca potrafi Bogu zaufać. Czy potrafimy  tej skały wyprowadzić dla was wodę? Pytał Izraelitów, ale tak naprawdę pytał samego Boga, czy ma moc, aby wyprowadzić wodę ze skały pośród pustyni. Dlatego uderzył dwa razy laską, która wcześniej rozchyliła morze, by mogli przejść. Miał tylko przemówić do skały...

    Konsekwencją zwątpienia jest utrata daru, jakim było wprowadzenie Izraelitów do ziemi obiecanej.

Czy mam świadomość, że moje narzekanie i krytykanctwo mogą w kimś innym rodzić zwątpienie, smutek, odbierać radość bycia w Kościele?