Zachwyt i zdumienie powinny towarzyszyć kontemplacji świata stworzonego. To dobrze, że potrafimy się zachwycić i podziwiać piękno stworzenia. Człowiek byłby bardzo ubogi, gdyby nie potrafił dostrzec piękna. Ale inteligencja powinna prowadzić człowieka do autora i źródła tego piękna, które możemy poznawać i podziwiać we wszechświecie.
Można powiedzieć, że ten fragment Księgi Mądrości został napisany z myślą o naszych czasach. Dziś człowiek bardziej niż kiedykolwiek zatrzymuje się w podziwie nad światem stworzonym, nie chcąc uczynić kroku dalej i zobaczyć, że jest on przebłyskiem geniuszu i piękna samego Stwórcy.
Pojawiają się błyskotliwe teorie i hipotezy, które mają wyjaśnić powstanie świata, w którym dla Boga nie przewiduje się miejsca. Możemy z podziwem śledzić teorię wielkiego wybuchu jako początku wszystkiego. Teoria w pełni akceptowalna i nie chodzi o to, by uznawać, że to sprzeczne z wiarą i istnieniem Boga. Ale przyjmując takie wyjaśnienie, może warto postawić sobie kilka prostych pytań:
* jeśli na początku nastąpił wielki wybuch, to co wybuchło?
* jeśli była to część materii, która się nagromadziła, skupiając ogromną energię, to kto umieścił tam tę materię, aby kumulacja energii doprowadziła do wybuchu?
* kto uruchomił ten zegar świata, który zaczął odmierzać czas stworzenia?
To proste pytania, może nawet zbyt proste, ale już one pozwalają zobaczyć palec Boga, który zapoczątkował cały proces...
Jeśli patrząc na piękno stworzonego świata, poukładanie gwiazd na niebie, całą złożoność świata przyrody i prawa rządzące naszym życie, będziemy potrafili wszystko wyjaśnić naukowo, być może wtedy będzie trzeba wyrzucić Boga z ludzkiego życia, ale na razie nadal Go potrzebujemy, ponieważ bez Niego nie byłoby całego stworzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz