Poniedziałek 3. Tygodnia Adwentu

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

    Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
    na swoją miłość, która trwa od wieków.
    Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu
    ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

                                            (Psalm 25)

    Nie znamy dokładnego okresu, sytuacji, w której Dawid napisał ten psalm, który dzisiaj daje nam liturgia. Król Izraela tak często popadał w kłopoty i dzięki Bogu się z ich podnosił, że do każdego z tych momentów możemy go odnieść.  Ale ten psalm mówi o sercu, które zostało już ukształtowane na drodze wielu kryzysów i potknięć. 

    Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami... Dawid ma doświadczenie grzechu, popełnionych błędów i upadków. Wie, jak łatwo zejść z drogi. Prosi o wskazówki, o podpowiedzi, dzięki którym może skorygować swoje życie. I prosi o to Boga, bo chce uniknąć publicznego poniżenia i upokorzenia. Wyraża pragnienie podążania drogami Pana. Tych, których prowadzi Pan, nie ulegli pokusie grzechu, nie zostali skłonieni do ustępstw prowadzących do nieszczęścia i publicznej hańby. 

    Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, na swoją miłość... Król Izraela odwołuje się do miłosierdzia i głębokiej miłości Boga. Miłość Boga pozwala na przymierze z człowiekiem, które jest stałe, Bóg jest wierny. 

    ...która trwa od wieków... Dawid opiera się na swoim wcześniejszym doświadczeniu Bożej miłości, kiedy Pan okazał mu swoje miłosierdzie.  Wspomnij i zadziałaj ponownie, w mojej obecnej potrzebie. Dawid głęboko wierzy w odwieczną miłość Boga do człowieka. 

    Wspomnij, ze względu na swoją dobroć... To wyraz pokory i skruchy Dawida. Nie odwołuje się do własnych zasług i osiągnięć, ale do Bożej dobroci. Chce, aby Bóg czynił wszystko ze względu na swoją dobroć, a nie ludzkie osiągnięcia, starania i zasługi Dawida. Ci, którzy w pokorze stają przed Bogiem, powierzając się Jego miłosierdziu i dobroci, mogą otrzymać Boże wskazania i wrócić na Boże drogi. To jest ze sobą powiązane. Bóg udziela pomocy tym, którzy w pokorze stają przed Nim, a dobroć Boga służy grzesznikowi, a nie zniszczeniu.