Bracia Józefa zdając sobie sprawę, że ojciec ich nie żyje, myśleli: „Na pewno Józef będzie nas teraz prześladował i odpłaci nam za wszystkie krzywdy, które my wyrządziliśmy (Rdz 50,15).
Ostatnie wersety poświęcone Józefowi w Egipcie. Bracia mają świadomość krzywdy, którą mu wyrządzili i obawiają się odwetu. To pokazuje, że jeszcze nie zrozumieli, że w Józefie nie ma takich myśli, on już im przebaczył i obdarował. Lęk nie pozwala im tego zobaczyć.
Próbują wymusić na Józefie rezygnację z odpłaty, odwołując się do życzenia ich ojca. Są gotowi podporządkować się Józefowi, stać się jego niewolnikami.
Józef odkrywa przed nimi swoje serce, które jest wypełnione miłością i przebaczeniem. Są jego braćmi i pozostaną braćmi. Dobro zwycięża nad złem, przebaczenie nad odwetem. Jedyna droga, by życie nie utraciło sensu i radości.
Patrząc na postawę braci Józefa, rozpoznaję w niej zachowania tak wielu ludzi, którym Bóg darował winy, a oni wciąż żyją w lęku, że Bóg im odpłaci. Nie potrafią w swoim lęku uwierzyć, że przebaczenie stało się ich udziałem. Chociaż przyszli prosić o przebaczenie w sakramencie pojednania, nie zobaczyli Bożej miłości i nie potrafią się ucieszyć. Potrafią dotkliwie karać się sami, ponieważ Bóg ich tego nie robi. Nie potrafią zobaczyć Ojca, który kocha i przebacza, a zatrzymując się na swoim grzechu, widzą surowego Sędziego, który wymierzy odpłatę.
Czy rzeczywiście ufam Bożemu przebaczeniu?
Ufam.
OdpowiedzUsuńCiekawe czemu nie umiemy uwierzyć, że Pan Bóg przebaczył, ucieszyć się i radować jak dzieci.? Może to wychowanie, marchewka i kij, może brak doświadczenia takiej miłości w życiu, może katecheza: "że Pan Bóg za dobre wynagradza a za złe karze" wybrzmiewa mocniej niż Bóg Cię kocha, jest pewnie wiele powodów. Tak jak były w moim życiu sytuacje kiedy modliłam się o łaskę przebaczenia, tak jest i z ufnością Bożej Miłości,że i ja doświadczam przebaczenia; widzę, że choćbym stanęła na rzęsach, rozum pojmie, ale do serca by w pełni zaufało jeszcze trochę czasu musi upłynąć.
OdpowiedzUsuń