Benedykt XVI w czasie jednej z katechez wypowiedział o patronach dnia następujące słowa: Dzięki Metodemu dzieło podjęte razem z bratem nie zostało gwałtownie przerwane. Podczas gdy Cyryl, «Filozof», miał skłonność do kontemplacji, Metodego pociągało życie aktywne. Dzięki temu położył podwaliny późniejszego rozpowszechnienia idei, którą można by nazwać «cyrylo-metodiańską»: występowała ona w różnych okresach historii ludów słowiańskich, sprzyjając ich rozwojowi kulturalnemu, narodowemu i religijnemu. Uznał to już papież Pius XI w Liście apostolskim Quod Sanctum Cyrillum, w którym napisał, że bracia byli «Synami Wschodu, ojczyzny bizantyjskiej, z pochodzenia Grekami, z uwagi na misję rzymianami, a z uwagi na owoce apostolskie Słowianami». Historyczną rolę, jaką odegrali, oficjalnie uznał później papież Jan Paweł II, który w Liście apostolskim Egregiae virtutis viri ogłosił ich współpatronami Europy wraz ze św. Benedyktem. Istotnie, Cyryl i Metody stanowią klasyczny przykład tego, co dzisiaj nazywamy «inkulturacją»: każdy naród powinien przyjąć objawione orędzie w kontekście własnej kultury i wyrazić jego zbawczą prawdę we własnym języku. Wymaga to bardzo trudnego dzieła «przekładu», ponieważ trzeba znaleźć odpowiednie pojęcia, by przekazać bogactwo objawionego Słowa, nie sprzeniewierzając się mu. Dwaj święci bracia pozostawili w tym zakresie bardzo znaczące świadectwo, na którym również dzisiaj Kościół się wzoruje, czerpiąc z niego natchnienie i wskazówki.
Jezus posyła swoich uczniów bez środków, jedynie ze Słowem. Nazywamy to często radykalizmem. Nie można jednak twierdzić, że Bóg jest jakimś radykałem. Bóg jest istotą szczerą, spójną i autentyczną. I domaga się od nas równie spójnej i autentycznej odpowiedzi.
Kiedy dzisiaj wydaje się, że świat jest wielkim rynkiem, na którym wszyscy mają swoją cenę i na którym wszyscy jesteśmy zredukowani do tego, aby jeść i być zjadanym (czasem wprost pożeranym), aby kupować i być kupowanym, Jezus wysyła swoich uczniów bez pieniędzy, bez torby, bez sandałów.
Jezus nie dyskwalifikuje ludzkich środków, pieniędzy, technologii, postępu. Jezus chce, abyśmy używając tych środków, nigdy nie zatracili tego, co istotne: głoszenia Ewangelii, Królestwa i jego sprawiedliwości; wszystko inne jest tylko dodatkiem.
Prawdziwy apostoł jest zawsze posłańcem pokoju. Ten, kto szuka konfrontacji, szuka zwycięstwa, a nie pokoju, dlatego nigdy nie przyjmie Słowa Bożego. To jest pierwsza postawa, którą musi posiadać uczeń Jezusa, gdziekolwiek się znajduje: nieść pokój. Także w świecie, w którym doświadczamy narastającej agresji i przemocy, wulgaryzacji życia i niszczenia wartości.
1. Kiedy trudno zachować mi wewnętrzny pokój?
Czasami żeby zachować pokój muszę wypić melisę 😉:). A tak serio, to proszę Pana żniwa, aby wyprawił robotników pokoju, tam gdzie rodzą się konflikty, szczególnie zbrojne na wschodzie. Ps. Próbuję sobie wyobrazić owieczkę idącą między wilki i nie mogę; ale wyobrażam ją sobie jak stoi przy niej Pasterz, jej zaufanie do Niego i spokojny wzrok gdy wokół wilki.
OdpowiedzUsuń