Poniedziałek 1. Tygodnia Wielkiego Postu

    Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie" (Mt 25,34b-36).

    Centralną ideą Ewangelii nie jest to, na czym będzie polegało życie wieczne, ale jak do tego życia wiecznego dojść, co zrobić wcześniej, w życiu doczesnym, aby "zagwarantować" sobie to drugie, wieczne życie. 

    Nie oznacza to jednak, że będziemy kupować sobie niebo tym, co robimy, by "zasłużyć" swoimi uczynkami na wieczne życie. Nieba nie da się kupić, jest darem. I niezależnie od tego, ile dobrych uczynków wykonamy, nigdy nie będziemy mogli "zasłużyć" na życie wieczne, które zawsze będzie darem Boga, Jego łaską. 

    Jezus podkreśla postawę, której szuka u swoich uczniów. Dotyczy to naszej relacji do braci i sióstr, szczególnie tych, którzy są głodni, spragnieni, chorzy, pozbawieni wolności. Dziś te słowa niosą w sobie często inne elementy, niż w czasach Jezusa: inne choroby, nowe więzienia i kajdany, nieludzkie warunki życia...

    Słowa Jezusa są jasne i dobitne. Bardziej niż wyjaśnienia, wymagają refleksji. Mnie to uczyniliście. Dla Jezusa jest jasne, że musimy się troszczyć o siebie nawzajem. 

    Stary Testament zaczynał od niższych standardów:  nie kradnij, nie cudzołóż, nie zabijaj, nie mów fałszywie... Dziś jesteśmy proszeni o coś więcej: o zainteresowanie każdą ludzką niedolą, którą możemy zobaczyć u tych, którzy są nam bliscy. 

1. Czy sumienie nie wyrzuca mi jakiegoś konkretnego zaniedbania miłości?