Aż dziwi, że jeszcze nikt nie wysunął postulatu, by ten fragment Listu do Hebrajczyków jakoś wygładzić, a jeśli się nie da, to usunąć. Trudno nam przyjąć te słowa, a co dopiero przyjąć skarcenie?
Nasza pycha buntuje się zawsze, kiedy ktoś koryguje nasze zachowanie, słowa, postawę. Chociaż sami potrafimy zobaczyć nasze uchybienia i grzechy, to jednak ten, kto potrafi zobaczyć je przed nami, zawsze wchodzi na niebezpieczną ścieżkę.
Kiedy rośnie drzewo, nikt się nie dziwi, że człowiek pomaga mu, korygując i wymuszając, by rosło prosto. I może warto zobaczyć, że i my jesteśmy poddawani korygowaniu, byśmy mogli kształtować kręgosłup moralny (pokrzywiony do niczego się nie przyda), byśmy stawali się prawdziwie Bożymi dziećmi.
Kiedy jesteśmy karceni, na pewno nam się to nie podoba, ale warto opanować naszą pychę, starać się przezwyciężyć nasz opór, zmienić nastawienie. Wówczas przychodzi spokój ducha, który płynie ze świadomości, że idziemy właściwą drogą.
1. Jak reaguję na upomnienia?
Myślę, że nie zawsze jesteśmy wstanie zobaczyć własne uchybienia czy błędy. Nikt chyba nie lubi uwag pod swoim adresem. W pierwszym odruchu jest bunt, młodzież by powiedziała: czepia się, zrzędzi – ale dobrą uwagę powie tylko ten, któremu na drugim zależy.
OdpowiedzUsuńZatrzymałam się w Ewangelii na rękach. Ręce Jezusa. Wielu się dziwiło:
„I takie cuda dzieją się przez Jego ręce!”
„…na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich.”
Panie Jezu dziękuję Ci za moje ręce. Oddaję Ci moje ręce. Przepraszam, za robione nimi rzeczy zbyteczne, nerwowo, opieszale; i bardzo dziękuję za wszelkie dobro, które potrafiły uczynić.
Ps. Zastanawiam się jaki stosunek do słów z pierwszego czyt. mieliby zwolennicy bezstresowego wychowania.