Wtorek 1. Tygodnia Zwykłego

    W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie (Mk 1,21-22).

    Początek działalności Jezusa. Epizod w synagodze w Kafarnaum, w miejscu, gdzie Żydzi gromadzili się, aby się modlić, aby spotkać Boga w Jego słowie. 

    Jezus nie należy do grona przywódców, a jednak prości ludzie widzą, że Jego słowa i czyny mają szczególną moc, od Jezusa bije autorytet, jakiego nie posiadają przywódcy. Przyciąga uwagę, a to przyniesie problemy...

    Ludzie, którzy posiadają prawdziwy autorytet, a nie jedynie autorytet wypływający z zajmowanego stanowiska czy funkcji, pomagają innym radzić sobie w życiu, wzrastać, odważnie stąpać pośród labiryntów codzienności. Jezus jest człowiekiem autorytetu i korzysta z niego. Czasami budzi uśpionych rutyną codzienności, innym razem stawiając czoła złu. Zawsze szuka dobra człowieka. Aż po swoją śmierć.

    Jako naśladowcy Jezusa, jesteśmy wezwani do tego, by nieść pomoc, walczyć ze złem, najpierw w sobie, a wówczas dla innym będziemy oparciem. Będą mieli pewność, że mogą zaufać. 

    W świecie, w którym pokusa władzy i autorytaryzmu jest bardzo silna, w świecie, w którym brakuje prawdziwych autorytetów, jesteśmy zaproszeni, by naśladować Jezusa: obserwować życie, słuchać ludzi i we właściwy sposób, poprzez słowo i czyny, wskazywać na Królestwo, na oparcie, które może dać tylko Bóg.

Na ile jestem autorytetem dla innych? Na ile wskazuję im Boga?