Piątek 21. Tygodnia Zwykłego

    Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących (1 Kor 1,21).

    Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto (Mt 25,10).

    Święty Paweł ma jasność co do misji powierzonej przez Boga. Jego zadaniem jest głoszenie Chrystusa Ukrzyżowanego. Skandal? Głupota? Szaleństwo? Dla wielu, także współczesnych, tak. ale jeżeli ktoś otwiera przed Nim swoje serce, odkrywa, że ten ukrzyżowany Chrystus jest mocą Bożą i mądrością Bożą.

    Tak proste narzędzie wybrał Bóg, aby dokonać zbawienia. To tylko człowiek swoją ludzką mądrością i różnymi uczonymi słowami potrafi przesłonić piękno, moc i mądrość Bożego Słowa.

    Czytam Ewangelię o pannach nierozsądnych i roztropnych. I można, pochylając się nad tą przypowieścią Jezusa skoncentrować całą uwagę na owych lampach, które świeciły przez pół nocy, jedne się wypaliły, a inne jeszcze trochę świecą, bo oliwy było nieco więcej, nie na tyle jednak, by się podzielić. I można nie zauważyć najważniejszego - Oblubieńca, który przychodzi. To On jest punktem odniesienia. 

    Może się zdarzyć, że w oczekiwaniu na coś lub kogoś ważnego, przygotowania tak bardzo zaprzątną naszą uwagę, naszą głowę i serce, że zapomnimy o tym, na co lub na którego czekamy. Centrum naszego oczekiwania jest Oblubieniec, Jezus, który przychodzi.

    Próbuję sobie wyobrazić sytuację, że owe pięć panien, którym lampy zgasły, nie pobiegło do wioski, by zakupić nową porcję oliwy, lecz pozostały w oczekiwaniu, razem z pozostałymi, z pragnieniem spotkania Oblubieńca i pójścia z Nim na ucztę... co by się wtedy stało? 

    Być może na tym polegał także brak rozwagi, że zamiast czekać i dołączyć do ślubnego orszaku, poszły szukać oliwy... nie zrozumiały, co jest najważniejsze...

Czy staram się patrzeć na Słowo Boże jako źródło prawdziwej mądrości?