Dwie sceny dzisiejszej Ewangelii. Widzimy najpierw wypełnione radością spotkanie: św. Anna, kobieta oddana Bożej służbie dniem i nocą, spotyka Dzieciątko Jezus w świątyni. Rozpoznaje w Nim obiecanego Mesjasza i wychwala Boga, opowiada innym o tym Dziecięciu, szczególnie tym, którzy oczekiwali odkupienia...
Scena druga, bardzo delikatnie naszkicowana: ukryte życie Jezusa w Nazarecie, pod opieką Maryi i Józefa. Dorastanie, aż z Dziecka stanie się Nastolatkiem, a w końcu Mężczyzną.
Bóg spełnia obietnice, do swojej świątyni przybywa Pan, obiecany Mesjasz, Zbawiciel. Ale jak wygląda ten obiecany Mesjasz? Czy jest zgodny z oczekiwaniami i wyobrażeniami ludzi? Kto jest Go w stanie rozpoznać - wtedy i dzisiaj? Ewangelia mówi, że został rozpoznany przez ową staruszkę, wcześniej przez Symeona, a jeszcze wcześniej przez pasterzy. Sam Jezus, już jako nauczyciel, powie: Dziękuję Ci, Ojcze, że zakryłeś te rzeczy przez mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.
Oraz drugi - swoiste ukrycie obiecanego Mesjasza w codzienności Nazaretu, codzienności prostego i ubogiego życia, w codzienności, która jest czasem posłuszeństwa Bogu i rodzicom oraz wzrastania łasce i mądrości. Ta druga scena pokazuje nam Tajemnicę Wcielenia Boga, który demontuje wszystkie fałszywe wyobrażenia i oczekiwania, jakie możemy mieć wobec Niego.
Potrzebujemy prostoty serca, aby Go przyjąć, otwartych oczu, aby zobaczyć. Jest Bogiem z nami, obecnym pośród nas. Potrzebujemy łaski i odwagi, abyśmy rozpoznając Go, nie męczyli się opowiadaniem o Nim wszystkim, którzy nie potrafią Go rozpoznać i zobaczyć...
W jaki sposób mogę zadbać o prostotę serca i otwarte na Boga oczy?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz