Wtorek 2. Tygodnia Wielkanocy, święto św. Katarzyny ze Sieny

    Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą (1 J 1,5-6).

    Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie (Mt 11,25-26).

    Co takiego wie maluczki, czego nie wiedzą uczeni i mądrzy? Jaka to mądrość ukryta została przed oczami uczonych i wiedzących tego świata?

    Maluczcy osiągają swoją wiedzę nie przez uczone studia, bo często nie mają do nich dostępu, ale przez proste doświadczenie życia. Poznawania prawdy dokonuje się w samym biegu przeżywanej rzeczywistości, a ponieważ jest to doświadczenie życiowe, przeżywane w ciele i duchu, nie można go pominąć czy przeciwstawić logicznych argumentów. Serce ma swoje racje, których rozum nie zna. 

    Bóg jest światłością. Chodzimy w ciemności, gdy oszukujemy samych siebie. Kiedy widzimy siebie takimi, jakimi chcemy siebie widzieć - i być widziani - a nie takimi jakimi jesteśmy. Ciemność jest oszustwem. Kiedy uciekamy przed poznaniem siebie, nie chcemy zobaczyć własnego grzechu, kiedy zamykamy się w samowystarczalności.