Środa 22. Tygodnia Zwykłego, wsp. św. Grzegorza Wielkiego

    Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was - odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o waszej miłości, jaką żywicie dla wszystkich świętych - z powodu nadziei nagrody odłożonej dla was w niebie (Kol 1, 3-5a).

    Rozpoczynamy lekturę listu  św. Pawła do wspólnoty, której autor osobiście nie zna i jej nie zakładał. Ewangelizację w Kolosach prowadził Epafras. Ale wieści o tej wspólnocie, jej wierze i funkcjonowaniu docierają do Pawła i napełniają go radością. 

    W tej wspólnocie obecne są wiara, nadzieja i miłość. To, na co zwraca uwagę św. Paweł, to miłość, którą adresaci żyją w odniesieniu do siebie i innych współwyznawców. Nie wspomina o miłości do Boga, ale miłości, którą jesteśmy w stanie ofiarować sobie nawzajem. 

    Wiara prowadzi do miłości. To nie jest abstrakcyjny ideał, ale rzeczywistość, którą żyją. Miłość jest możliwa, ponieważ przyjęli przesłanie Ewangelii. Przyjęli nie tylko swoimi umysłami, ale pozwolili, by prawda Ewangelii przemieniła ich życie, tak że sama wspólnota staje się świadkiem Ewangelii przez praktykę miłości, którą siebie darzą. 

Jak słuchanie Ewangelii przemienia moje serce?