Wtorek 29. Tygodnia Zwykłego

    Jeżeli przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa (Rz 5,15b).

    Święty Paweł zestawia Adama, pierwszego człowieka, z Jezusem Chrystusem, nowym Adamem. Stworzenie dotknięte grzechem ze stworzeniem, które dotyka łaska. 

    Jako dzieci Adama doświadczamy grzechu i śmierci, bowiem niesiemy w sobie dziedzictwo pierwszego człowieka. Ale jako należący do Chrystusa, odkupieni Jego krwią, zostaliśmy dotknięci łaską, zostaliśmy usprawiedliwieni i odkupieni. Wszyscy nosimy w sercu pieczęć odkupienia, znamię Ducha Świętego, dzięki czemu Ojciec widzi w każdym z nas oblicze swojego umiłowanego Syna.

    Pięknie mówi o tym liturgia Wigilii Paschalnej, kiedy śpiewamy: O, jak przedziwna łaskawość Twej dobroci dla nas! O, jak niepojęta jest Twoja miłość: aby wykupić niewolnika, wydałeś swego Syna. O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel! 

    Kiedy doświadczamy osobistego nawrócenia i w sposób świadomy dokonujemy wyboru życia z Chrystusem i dla Niego, potrafimy zrozumieć tę radość i błogosławieństwo łaski. 

Czy doświadczyłem osobistego nawrócenia?