Poniedziałek 34. Tygodnia Zwykłego, wsp. świętych Andrzeja Dung-Lac i towarzyszy

    Spośród synów judzkich byli wśród nich: Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz. Danil powziął postanowienie, by się nie kalać potrawami królewskimi ani winem, które król pijał. Poprosił więc nadzorcę służby dworskiej, by nie musiał się kalać (Dn 1,6.8).

    Księgę Daniela możemy czytać na różne sposoby, jest pełna symboli i otwiera w Starym Testamencie nowy gatunek, jakim jest apokaliptyka.     

    Możemy śledzić los Daniela, który trafia do niewoli wraz z ludem Izraela i na dworze Nabuchodonozora awansuje i uzyskuje znaczące wpływy. Ale najpierw staje przed próbą, jaką jest odrzucenie wierności Bogu i korzystanie z królewskiej kuchni. O tym mówi dzisiejsze czytanie, a później pojawią się kolejne próby...

    Wobec ekspansji hellenistów zachowanie w odniesieniu do posiłków było w tym czasie znakiem rozpoznawczym, wielu Izraelitów uczyniło z tego znak wierności Bogu. 

    Chrześcijaństwo nie ma jakiejś szczególnej diety świadczącej o naszej wierze, poza zachowaniem piątkowego postu, ale ten fragment Księgi Daniela możemy odczytać jako pytanie o znaki, które świadczą o naszej wierze i wierności, które są czytelne w społeczeństwie, w którym żyjemy. Jakie znaki świadczą o naszej tożsamości chrześcijańskiej,  o naszej przynależności do Jezusa.