Jezus powiedział do tłumów: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo (Mk 4,26-29).
Ktoś wrzucił i w Twoje serce nasienie Bożego Królestwa. To było dawno. To było wtedy, gdy Twoją głowę kapłan polał wodą i wypowiedział słowa Ja ciebie chrzczę....
Co stało się z tym ziarnem w Twoim sercu? Czy gdyby dzisiaj nadszedł czas żniwa, czy wtedy znalazł by Chrystus owoce tego wsianego wówczas ziarna? Czy to ziarno wyrosło już tak, że ktoś inny może czuć się bezpiecznie w jego cieniu?
A może jeszcze inaczej. Ziarno wzrasta
powoli. Czy nie jestem zbyt niecierpliwy, oczekując owoców? Cierpliwość wobec siebie i wobec bliźniego. Umiejętność dostrzegania, że najpierw musi się pojawić małe źdźbło. Umiejętność cieszenia się nawet niewielkim wzrostem na drodze wiary, bez zniechęcania się.
Ziemia sama z siebie wydaje plon. Dzięki łasce Pana Boga. Trzeba się na nią otwierać, by wydać owoce. Dać sobie i innym czas na dojrzewanie do żniwa, ale wciąż w otwarciu na wodę Bożej łaski.
O drodze do doskonałości
Pewien młodzieniec zjawił się i świętego pustelnika i zapytał go, ile czasu będzie potrzebował, aby dojść do doskonałości.
- Dziesięć lat - odpowiedział mistrz, dyskretnie mierząc petenta wzrokiem.
- Tak długo? - zapytał z niedowierzaniem młody człowiek.
- O nie, pomyliłem się - rzekł święty mąż - ty będziesz potrzebował dwudziestu lat.
- Dlaczego podwoiłeś ten czas? - chciał wiedzieć kandydat do doskonałości.
- Jak tak głębiej się zastanawiam, to dochodzę do wniosku, że w twoim wypadku ta droga może potrwać i trzydzieści lat.
1. Czy nie ma we mnie słomianego zapału na drodze wiary?
2. Czy nie zniechęcam się zbyt łatwo, nie widząc postępu na drodze wiary?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz