Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? (J 14,8-9).
Nie mogę udawać, że ogarniam całą Tajemnicę Słowa, które stało się Ciałem. Z pokorą uznaję, że jeszcze nie znam, mogę prosić o wzrost wiary.
Jezus chce, abyśmy Go poznawali, abyśmy się do Niego zbliżyli, abyśmy codziennie pozostawali z Nim tête-à-tête, sam na sam, jak z kimś najbliższym, Kogo darzymy zaufaniem.
Może zastanawiać, że tak często Jezus wzywa nas do zaufania i wiary, byśmy Jemu zaufali i uwierzyli. On dobrze zna nasze serca, wie, jak niewiele potrzeba, by zaślepić człowieka, odwrócić Jego spojrzenie, uwagę, za jak niewiele potrafimy porzucić Jego drogę, drogę życia, aby porzucić Jego.
Potrzeba modlitwy i ciągłego poznawania, zwracania uwagi na Słowo. Potrzeba nam ciągłego przypominania Ewangelii, którąśmy przyjęli, przez którą będziemy zbawieni. Dlatego potrzebujemy też wspólnoty Kościoła, która będzie nam przypominać.
Zbliżając się wciąż na nowo do Jezusa, do Słowa Życia, do Prawdy odnajdujemy Drogę i zyskujemy Życie.
1. Czy jestem tym, który wciąż poznaje, czy może tym, który uważa, że już poznał?
Słowa skierowane do Filipa, słyszę do siebie: Ewo, tak długo jestem z tobą a jeszcze Mnie nie poznałaś. W czasie drugiej fali pandemii i pracy z chorymi, uświadomiłam sobie i się przeraziłam, że jak bym miała umrzeć to jeszcze nie przeczytałam Pisma Świętego. Dzięki tamtemu przeżyciu, krok po kroku, strona po stronie poznaje SŁOWO BOŻE.
OdpowiedzUsuńWciąż poznaję. I to zdanie, Ojcze Edwardzie, w rozważaniu zwraca moją uwagę: "Z pokorą uznaję, że jeszcze nie znam, mogę prosić o wzrost wiary". Poznaję przez wiarę, ona też mnie zbliża do dzieł Bożych..." A jeśli nie, to wierzcie ze względu na te dzieła" J 14, 11b
OdpowiedzUsuńDziękuję.