Siewca i ziarno Bożego Słowa. Jest coś, czego nie wolno nam pominąć w tej przypowieści. Słowo Boże jest ziarnem owocującym, zdolnym do kiełkowania i przynoszenia owoców życia wiecznego. Jeśli więc nie ma owoców, problem tkwi w nas, nie w ziarnie.
W tych czterech rodzajach gleby, o których mówi Chrystus, widzimy wolność serca człowieczego wobec Bożych darów. Pan nigdy nie zmusi nas do przyjęcia Jego Słowa, zawsze będzie szanował naszą wolność, ale nie męczy się siewem, sieje hojnie, chociaż wie, że coś przepadnie.
Bóg nie odmawia swojego Słowa nikomu, ani grzesznikom, ani ludziom powierzchownym, którzy są obojętni na Jego Słowo, ani tym, którzy są zanurzeni w przyjemnościach i bogactwie tego świata, a zapomnieli o Stwórcy.
Serce płytkie przyjmuje Słowo, ale w takim sercu szybko ono przepada. W sercu zatwardziałym i skalistym nie ma szans się zakorzenić, czerpać życiodajnych soków. W sercu przepełnionym przyjemnościami świata, głośnymi i hałaśliwymi, Słowo się dusi, bo serce jest zatłoczone. Tylko serce otwarte sprawia, że Słowo kwietnie i przynosi owoc.
1. Czy w moim sercu jest miejsce dla Bożego Słowa?
"... a zagłuszeni przez troski, (bogactwa i rozkosze życia), nie wydają owocu." Zastanawiam się co może być taką troska w moim życiu, która nie pozawala owocować Słowu Bożemu. O jakiej trosce Jezus mówi. Czy chodzi o troskę co zjeść czy w co się ubrać? Chyba nie chodzi o troskę związaną z miłością, z wypelnianiem obowiazkow? Bo czyż może matka nie troszczyć sie o swoje dziecko, albo szef o swoją firmę i pracowników? Jezu, o jakiej trosce będącej zagłuszającym cierniem mówisz do mnie dzisiaj?
OdpowiedzUsuń