III Niedziela Wielkiego Postu

Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy źródle. Było około szóstej godziny. Wówczas nadeszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: „Daj mi pić!” Na to rzekła do Niego Samarytanka: „Jakżesz Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić (J 4,6-7.9). 

     Samarytanko, zdążająca ku studni w samo południe, kiedy inni w domach chronią się przed słonecznym żarem… Nie znam Twojego imienia. Ewangelista Jan nie zostawił nam tego szczegółu, zapewne dlatego, że takich jak ty jest wielu. 

Ale św. Jan mówi mi dzisiaj, że jak każdego dnia, zgodnie z przyzwyczajeniem, może nawet nie w pełni uświadomioną rutyną powtarzanych czynności, idziesz tam, gdzie zawsze… 

    Droga jest pusta, nikt nie myśli nawet o wyjściu na ten lejący się z nieba żar. A ty idziesz. Wolisz nie krzyżować z nikim ścieżek swojego życia…

     Ale ukryte oczy i tak cię szpiegują zza zasłoniętych okien,  czyjeś usta znów szepczą o tobie...

     Ten pusty dzban, który nosisz wciąż przy sobie, jest jak twoje serce: nigdy się nie napełnia, a szybko się opróżnia. Zawsze idziesz do tej samej studni. I w końcu nabierasz rozgrzaną słońcem wodę, chociaż nie potrafi ona ugasić twojego pragnienia.

     Samarytanko, powiedz Nieznajomemu, że ja również potrzebuję Jego żywej Wody. Powiedz Mu, że pragnę, by wychodził mi na spotkanie na każdym zakręcie życiowej drogi, by wypowiadał do mnie swoje pogodne słowa. 

    Poproś Go, by był cierpliwy, jeśli na początku spotkania, podobnie jak ty, będę próbował Go odrzucić i zamknąć się w sobie, kiedy będę ograniczał się do własnej samowystarczalności, jeśli będę udawał, że niczego i nikogo nie potrzebuję. 

     Poproś Go, Samarytanko, by i ja potrafił zaakceptować prawdę mojego życia i pozwolił Mu uleczyć moje rany. Proś Go, by powiększył moje serce i pomógł mi odkryć, że jest we mnie Źródło Życia – Duch Święty, z którego mogę dać innym pić. 

1. Jak często proszę Jezusa od dar Wody Żywej - dar Ducha Świętego?