Sobota 8. Tygodnia Zwykłego

    Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę (Syr 51,13-14).

    Jezus im odpowiedział: «Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię (Mk 11,29).

    Autor pierwszego czytania wychwala Boga i opowiada o swoim staraniu na drodze zdobywania mądrości. Przez całe życie do niej dążył, proces nie jest zakończony, ale już może cieszyć się owocami. Chociaż droga ku mądrości była związana z wysiłkiem i staraniem - walczyłem o nią, chwali Boga, bo może się delektować owocami mądrości - znalazłem dla siebie rozległe wykształcenie i podążać jej ścieżkami - idę jej śladami. 

    Podobnie psalmista wypowiada pochwałę Bożych przykazań, które dają pokrzepienie, wzbogacają, przynoszą radość. Dla tego, który nimi żyje stają się najcenniejszym skarbem, cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze.

    Konfrontacja Jezusa z faryzeuszami po dokonaniu porządków w świątyni ukazuje Bożą Mądrość w praktyce życia. To nie była miła rozmowa, Jezus został zaatakowany. Zachowuje spokój, nie wchodzi w polemikę z przeciwnikami, nie próbuje przedstawiam im swoich racji, bo wie, że nie po to przyszli, by poznać prawdę, lecz by znaleźć powód do aresztowania. Jezus odsłania ich złe intencje, demaskuje zakłamanie i obłudę. 

    To trudna lekcja dla nas, którzy tak bardzo lubimy mieć rację i staramy się często o to, by inni ją uznali. Zamiast wdawać się w jałowe polemiki i dyskusje, realizować dobro, by ono mówiło. Jeżeli Mi nie wierzycie, uwierzcie chociaż dziełom, które mówią o Mnie; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie. Jeżeli do kogoś nie przemawia dobro i miłość, tym bardziej nie przemówią słowa i argumenty.

1. Czy proszę dla siebie o dar życiowej mądrości? Czy jej szukam i się o nią staram?